ในฤดูใบไม้ร่วงปี 2488 ใน สล็อต หน้าหนังสือพิมพ์เดอะนิวยอร์กเกอร์ เอ๊ดมันด์ วิลสัน ตำหนิเอช.พี. เลิฟคราฟท์เป็นพ่อค้าเร่ของ “งานแฮ็ก” ซึ่งพูดสั้น ๆ ว่า “ไม่ใช่นักเขียนที่ดี” คำพูดที่เฉียบขาด (และโด่งดังที่สุด) ของเขาได้เชื่อฟังมรดกของผู้เขียนตั้งแต่: “ความสยองขวัญที่แท้จริงเพียงอย่างเดียวในนิยายเหล่านี้ส่วนใหญ่” วิลสันเหน็บ “คือความสยองขวัญของรสนิยมแย่และศิลปะที่ไม่ดี” ฉันนึกถึงคำพูดนี้ตอนที่ฉันเล่น The Sinking City เกมลึกลับสยองขวัญเหนือธรรมชาติที่ได้รับแรงบันดาลใจจากนิยายของเลิฟคราฟท์ เมื่อต้องเผชิญกับภาพที่หยาบกร้าน การเล่าเรื่องที่ซ้ำซากจำเจ และกลไกที่ไร้ความปราณีของเกมนี้ ฉันรู้ดีว่าวิลสันรู้สึกอย่างไร

The Sinking City เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับเลิฟคราฟท์ที่เน้นไปที่ตัวละคร ฉาก และธีมของเรื่องราวที่โด่งดังที่สุดบางเรื่องของเขา เกมนี้ดึงเอาเรื่อง “The Shadow Over Innsmouth” โดยเฉพาะเกี่ยวกับการมาเยือนของชายหนุ่มที่อันตรายไปยังเมืองท่าลึกลับบนชายฝั่งนิวอิงแลนด์ที่เผ่าพันธุ์ของคนปลาบุกเข้ามา คุณคือชาร์ลส์ รีด ทหารผ่านศึกที่ตกตะลึงจนกลายเป็นนักสืบเอกชนที่บูดบึ้ง เพิ่งมาถึงเมืองโอ๊คมอนต์ รัฐแมสซาชูเซตส์ที่สมมติขึ้นเพื่อเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับนิมิตที่รบกวนจิตใจที่ทำให้คุณหนักใจตั้งแต่สงคราม อย่างไรก็ตาม เมืองนี้ถูกรุมเร้าด้วยปัญหาที่น่าขนลุก และโดยธรรมชาติแล้ว คุณได้รับมอบหมายให้ดำเนินการทันทีที่คุณก้าวเท้าเข้ามา เพื่อแก้ปัญหาเหล่านี้และแก้ไขปัญหาอื่นๆ ขณะที่คุณค้นหาความจริง

ตั้งแต่เริ่มแรก เกมนี้ถือว่ามีความสนใจอย่างมากในโอ๊คมอนต์และการใช้เล่ห์เหลี่ยมทางการเมืองที่หลากหลายของชาวเมือง คุณจะได้ยินเรื่องราวทั้งหมดเกี่ยวกับครอบครัวที่ทำสงคราม ความตึงเครียดระหว่างเชื้อชาติระหว่างกลุ่มพลเมืองที่กลายพันธุ์ การสำรวจทางทะเลที่หายสาบสูญไปนาน ภัยธรรมชาติที่อธิบายไม่ได้ สิ่งประดิษฐ์ทางประวัติศาสตร์ที่ถูกขโมย ภาษาถิ่นลึกลับ การรุกรานของสัตว์ร้ายจากทะเล และการฆาตกรรมทั้งชุด การกรรโชก การทำร้าย และการสมรู้ร่วมคิด ทั้งหมดนั้นเป็นเพียงสองภารกิจแรกเท่านั้น ข้อมูลนี้ถูกถ่ายทอดเป็นบทพูดและบทสนทนาที่ยาวและน่าเบื่อ ซึ่งมีแต่เรื่องเดียวและรู้สึกไม่รู้จบ การถ่ายโอนข้อมูลที่ไม่สิ้นสุดเหล่านี้ยากต่อการคลิกผ่านและเป็นวิธีการหลักในการดำเนินการตรวจสอบของคุณ ลำดับที่คุณเลือกถามคำถามนั้นไม่เกี่ยวข้อง และคุณไม่สามารถทำอะไรเพื่อเปลี่ยนแปลงหรือเปลี่ยนแปลงการพูดคุยเหล่านี้ได้เลย

ภารกิจของคุณเป็นคดีที่ซับซ้อนและเชื่อมโยงถึงกัน เช่น LA Noire ซึ่งต้องรวบรวมหลักฐาน ผู้ต้องสงสัยต้อง “สอบปากคำ” (กล่าวคือ รับฟัง) และต้องมีการสรุปผล ช่วงเวลาเหล่านี้ถูกคั่นด้วยประเด็นขัดแย้งทางศีลธรรมพื้นฐาน เช่น ไม่ว่าผู้กระทำความผิดควรได้รับความยุติธรรมหรือได้รับอนุญาตให้เดินเป็นอิสระภายใต้สถานการณ์ที่ลดหย่อนโทษหรือไม่ ความยาวของภารกิจเหล่านี้ยืดเยื้ออย่างน่าหงุดหงิดเมื่อคำใบ้ที่เกี่ยวข้อง ตัวละคร และจุดอ้างอิงอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องมีแนวโน้มที่จะแยกจากกัน รวมถึงการย้อนรอย การค้นหาซ้ำๆ และการขาดความชัดเจนโดยรวมว่าคุณต้องไปที่ใดต่อไป และสิ่งที่คุณตั้งใจจะทำที่นั่น โอ๊คมอนต์เป็นโลกที่เปิดกว้าง และมันกว้างใหญ่มาก ใหญ่เกินไปอย่างเห็นได้ชัด สำหรับส่วนเล็กๆ น้อยๆ ที่แตกต่างจากส่วนอื่นๆ และส่วนน้อยในส่วนนั้นควรค่าแก่การดู

ในทางตรงกันข้าม มีกลไกเกมจำนวนมากที่ตรงไปตรงมา – มากมายที่บทช่วยสอนถูกแมปกับหนึ่งในปุ่มควบคุม หนึ่งในคุณสมบัติที่เทอะทะมากขึ้นของเกมคือ “พระราชวังแห่งจิตใจ” ซึ่งอยู่ในรูปแบบของเมนูย่อยที่ไม่เป็นระเบียบซึ่งเต็มไปด้วยข้อมูลที่รวบรวมจากเบาะแสที่ดึงมาและการสัมภาษณ์ที่ดำเนินการระหว่างภารกิจ คุณต้องรวมข้อมูลต่าง ๆ เข้ากับข้อเท็จจริงที่เกี่ยวข้อง ซึ่งจากประสบการณ์ของผม ส่วนใหญ่ได้มาจากการสุ่มเอามันมารวมกัน จนกระทั่งผมพบสองอันที่พอดี โดยการเชื่อมต่อชิ้นส่วนต่างๆ ได้สำเร็จ คุณจะสร้างการอนุมาน ซึ่งสามารถเชื่อมโยงไปถึงข้อสรุปได้ เป็นเรื่องง่าย คลุมเครือ และเป็นการประมาณที่ไม่ดีสำหรับกระบวนการไขปริศนาที่แท้จริง